Vandaag de tweede wedstrijd gespeeld in de derde fase van de competitie, we moesten tegen The Dukes spelen in Den Bosch. Het weer was fantastisch, een mooi zonnetje, blauwe lucht, wat wil je nog meer. Na (helaas) wat erg late afmeldingen zijn we met 16 spelers vertrokken naar Den Bosch. Daar aangekomen werden we opgewacht door Marc en Teun, die waren er al. Snel omkleden en een warming-up gedaan in het park.
Om 12:00 uur was de kick-off. Vol vertrouwen begonnen we aan de wedstrijd en de verwachting was, dat we wel een goede kans zouden maken om de wedstrijd te winnen. The Dukes hadden een volledig team en veel wissel spelers, dus ze konden beginnen met hun sterkste team. En dat was te merken ook. Ze maakten redelijk snel 2 try's en 2 conversies. Echter ook al hadden we een achterstand, dit was niet te zien in de inzet van het team en de motivatie. We lieten regelmatig goed verzorgd rugby zien, echter het zat niet mee om een try te drukken en gingen we met een ruime achterstand de rust in.
Na een korte break en een motiverende speech van de team captain en wat aanwijzingen van de trainers, begonnen we aan de tweede helft. We boden meer tegenstand dan in de eerste helft en het spel golfde op en neer. Een paar keer echt mooie acties gezien, waarbij de bal heel snel helemaal op de linker vleugel kwam en helaas werd Mika net getackeld voor de try-lijn. Kort daarna gebeurde het incident van de wedstijd, na een scrum werd er een tackel op Marly ingezet en dit (ik weet niet precies hoe het gebeurde) resulteerde in een harde gil en stevige tranen. Snel het veld in en daar zagen wel al dat dit er niet goed uitzag. De onderarm en de hand zaten niet meer in lijn. De eerste indruk was dat dit een gebroken pols is. Met Joeri (vader van Milan) hebben we Marly van het veld begeleid en in het clubhuis met wat koeling en wat drinken de adrenaline wat naar beneden gekregen. Snel haar moeder gebeld om haar op de hoogte te brengen en Joeri heeft Marly naar de SEH gebracht in Den Bosch. Hierdoor heeft de verslaggever een deel van de tweede helft gemist en ook onze try en conversie. De eindstand 50-7. Helaas verloren, maar wel erg goed rugby gezien van onze Junioren. Bent is gekozen als man of the match. Goed gespeeld en ook zeker een paar goede tackels uitgevoerd.
Dan denk je lekker naar huis te gaan, tas in de auto gezet, belt Mark (vader van Kick): "Angelo, er zitten wat mannen vast in de lift". Snel teruggelopen naar de ingang van de parkeergarage en wie zitten er in de lift vast: Stan, Mika, Kick en Merijn en die lift zat dus echt vast. De parkeerbeheerder maar gebeld en deze kwam kijken. Maar die kreeg met geen mogelijkheid de lift open, zelfs niet na een inspectie in de besturingskast en het volgen van de noodprocedure. Dus vervolgstap was dat zijn collega maar moest komen. Zelfde riedeltje, besturingskast open, schakelautomaat omzetten en vonken uit de besturingskast. Nou dat is zeker iets wat niet hoort. Mark in de tussentijd een vriend gebeld,. Deze is liftmonteur, en hij vertelde wat we moesten doen om de deuren open te krijgen, maar helaas wilde de parkeerbeheerder dit niet doen. Dus die meneer maar de liftmonteur gebeld en toen begon het wachtten> Na ongeveer 45 minuten was die montuer aanwezig en die had de deur (op de manier die Mark al verteld had) binnen 5 minuten open en konden de jongens eruit klimmen.
Al met al dus een dag om nooit te vergeten. Over 10 jaars als de spelers een biertje drinken na een wedstijd van het eerste, zal dit wel ter sprake komen: "weten jullie nog die dag in februari in 2022". Herinneringen voor het leven!
Foto's Angelo de Klerk
Junioren vast in de lift van de parkeergarage bij de Dukes
Junioren worden gered uit de lift van de parkeergarage bij de Dukes